Test na kiłę
Obecnie kiłę kapusty wykrywa się za pomocą kilku różnych metod różniących się czułością analiz, kosztem oraz czasem wykonania. Najtańszą i najczęściej stosowaną są testy biologiczne wykorzystujące odmiany roślin o dużej wrażliwości na patogena. Takie badanie wykonuje się w ściśle określonych, sprzyjających rozwojowi choroby warunkach, natomiast analizowaną glebę specjalnie się przygotowuje. Niestety wyniki takiego badania uzyskujemy dopiero po 6-ciu tygodniach, a zatem, chcąc otrzymać informację na temat stanu pola i możliwości jego wykorzystania pod kątem uprawy roślin kapustowatych, trzeba pomyśleć o tym odpowiednio wcześniej. Dodatkowym minusem testów biologicznych jest fakt, że najpewniejsze wyniki uzyskuje się badając próbki ziemi ze stosunkowo wysokim stężeniem zarodników.
Alternatywą dla badań biologicznych są analizy prowadzone różnymi metodami biologii molekularnej – PCR, real-time PCR oraz LAMP. Pozwalają one na wykrycie patogena we wczesnych fazach infekcji roślin, jak również w glebie nawet w przypadku niskiego stężenia zarodników.. Niewątpliwą zaletą tych testów jest krótki czas wykonania (kilka godzin), jest to przydatne w szybkim podjęciu decyzji o możliwości wykorzystania pola do uprawy rzepaku czy innych roślin kapustowatych. Detekcja P. brassicae metodami molekularnymi jest jednak droższa od testów biologicznych, co związane jest z wykorzystaniem wielu odczynników oraz specjalistycznej aparatury.
Test na obecność sprawcy kiły można wykonać między innymi w Instytucie Ochrony Roślin – PIB w Poznaniu w Zakładzie Mikologii.
Celem monitoringu obecności w glebie sprawcy kiły kapusty jest właściwy dobór płodozmianu i innych zabiegów agrotechnicznych, w tym czynności fitosanitarnych oraz odmiany rzepaku do uprawy na polach o podwyższonym ryzyku obecności choroby.
Wybór pola:
Próby gleby pobierać szczególnie na polach obarczonych ryzykiem wystąpienia kiły kapusty np.:
- częsta uprawa rzepaku i innych roślin kapustowatych,
- wystąpienie kiły kapusty na innych polach w rejonie,
- gleby ciężkie, zwięzłe, zlewne, o nieuregulowanych stosunkach wodnych,
- gleby o pH < 6,5,
- posiadanie maszyn i środków transportu, które były używane na polach, gdzie wstępuje kiła kapusty,
- pola uczęszczane przez dziką zwierzynę i ptactwo.
Na polach, na których występuje w dużym nasileniu kiła kapusty – pobieranie prób i jej analiza nie wniesie żadnych nowych, dodatkowych informacji. Zatem w tym przypadku pobieranie prób jest mało zasadne.
Pobieranie prób gleby:
Reprezentatywna próba powinna pochodzić z 2 do 5 ha.
Na większych polach próby gleby pobierać szczególnie na tych częściach pól, gdzie występuje największe ryzyko wystąpienia kiły kapusty, np. wjazdy na pole, obniżenia terenu, podmokłe części pola, miejsca aktywności zwierzyny czy ptactwa.
- Próby gleby pobierać małą łopatką np. używaną w ogrodzie.
- Pobierając próby gleby, pole przejść po linii w kształcie litery “W”. Glebę pobrać po 5 – 10 g, co 5 – 10 m, z głębokości do 20 cm i umieścić w torbie foliowej. Próba zbiorcza powinna zawierać ok. 2 l gleby.
- Próby gleby wysyłać bezpośrednio po pobraniu (próby mogą być przechowywane do 3-4 dni – pomieszczenie chłodne i ciemne, lodówka nie jest wymagana).
