Kiła kapusty

Plasmodiophora brassicae należy do królestwa pierwotniaków i jest pasożytem bezwzględnym. Oznacza to, że może rozwijać się jedynie w żywych komórkach roślin-gospodarzy. Wbrew wielu informacjom zawartych w prasie popularno-naukowej sprawca choroby nie jest grzybem. Kiła kapusty po raz pierwszy została opisana w uprawie kapusty, w 1870 roku przez rosyjskiego naukowca M. S. Woronina. Plasmodiophora brassicae może przetrwać w glebie nawet do 20 lat w postaci zarodników przetrwalnikowych.

Choroba występuje na ponad 200 gatunkach roślin kapustowatych.  Do roślin gospodarzy (żywicieli) należą:

• rośliny uprawne, np. rzepak, rzepik, gorczyca;
• warzywa kapustne, np. kapusta głowiasta, kapusta pekińska, kalafior, kalarepa, brokuł, brukselka;
• rośliny pastewne, np.: brukiew, rzepa:
• chwasty, np.: gorczyca polna, tobołki polne, rzodkiew świrzepa, tasznik pospolity, stulicha psia, stulisz lekarski.

Porażeniu mogą ulec również rośliny z innych, niż kapustowate, rodzin. W przypadku tych gatunków występuje najczęściej tylko początkowa faza infekcji (na korzeniach roślin nie pojawiają się właściwe objawy – narośla).

Potoczne nazwy choroby w Polsce:

• kiła kapustowatych
• kiła kapuściana
• kiła kapustnych
• guzowatość korzeni

 Nazwy choroby w innych krajach:

• Czechy – Nádorovka kapustová
• Francja – Hernie du chou
• Hiszpania – Hernia de la col
• Niemcy – Kohlhernie
• Portugalia – Hérnia-das-crucíferas
• Rosja – КИЛА КРЕСТОЦВЕТНЫХ
• Wielka Brytania – Clubroot, club root of crucifers